मंसिर १२ गते २०८२
प्रमिला वि.क.
मेरो जीवन न वार न पार बनाएर
मलाइ प्रयोग गरिरहयौ आफ्नो गुहार बनाएर
सारा दुनिया हाँसि रहन्छ म माथि
छाडेका छौ मलाइ एउटा नाटककार बनाएर
तहसनहस पारेर पनि चित्त बुझेको छैन
पठाउँछौ बारम्बार यादहरु हतियार बनाएर
एउटै कुरा मनमा खेलिरहन्छ अचेल
गल्ती गरेछु तिम्लाई पहिलो प्रेमको हकदार बनाएर
हालचाल सोध्न अब हुलाकी पठाउनु पर्दैन प्रिय
जिन्दगी अडाइ रहेछु दुई खोलिको किनार बनाएर ।।
