असाेज १९ गते २०८२
बुलेट सी । नेपालको राजनीतिक इतिहास र वर्तमान समाजलाई बुझ्दा एउटा कठोर यथार्थ हाम्रो सामु आउँछ, दलाल पुँजीवाद र विदेशी साम्राज्यवादको गठबन्धनले देशलाई घुर्कीमा राखेको छ। जनताले गरेको बलिदान र आन्दोलनहरूमाथि सधैं नयाँ–नयाँ मुखुण्डे सत्ता दलालहरूले कब्जा गरेका छन्।२००७ सालमा प्रजातन्त्रको नाममा, २०४६ सालमा बहुदलीय लोकतन्त्रको नाममा, २०६२र६३ सालमा गणतन्त्रको नाममा—हरेक पटक परिवर्तन भएको देखिए पनि वास्तवमा केवल सत्ता धनी वर्ग, सामन्त र दलालहरूको हातमा गएको छ। जनताको सत्ता भने कहिल्यै स्थापना भएको छैन।
यसैले आज आवश्यक छ—समाजवादी क्रान्तिको नव अध्याय। यो अध्यायले अघिल्ला सबै आन्दोलनका असफलताबाट शिक्षा लिएर, युवाशक्ति र स्वदेशी समाधानलाई केन्द्रमा राख्दै नयाँ युगको निर्माण गर्नेछ।
१. नेपाली समाजको यथार्थ र संकट
नेपालमा अहिले तीन किसिमका संकटहरू स्पष्ट देखिन्छन् । राजनीतिक संकटस् संसद्को दलदलमा अल्झिएका दलहरूले जनताको मुद्दा बिर्सेका छन्। चुनाव, गठबन्धन र सत्ता–बाँडफाँड नै उनीहरूको राजनीति बनेको छ।
आर्थिक संकट ःउत्पादन ठप्प, उद्योग बन्द, कृषि परनिर्भर, बेरोजगारी चरम। देशले आत्मनिर्भरता गुमाएर आयातमा निर्भरता बढाएको छ।
सांस्कृतिक संकट ः विदेशी एजेन्डा र उपभोगवादी संस्कृतिले जनताको मौलिक मूल्य–मान्यता खाइरहेको छ।
यी संकटहरूको जरो दलाल पुँजीवाद हो, जुन विदेशी साम्राज्यवादसँग गाँसिएको छ। यदि यो संरचना भत्काइएन भने, न जनताको मुक्ति सम्भव छ न त राष्ट्रिय स्वाधीनता।
२. युवा नेतृत्वः क्रान्तिको अग्रपंक्ति
नेपालको जनसंख्याको आधाभन्दा बढी युवा छ। तर यी युवामध्ये ठूलो हिस्सा विदेशमा बेचिन बाध्य छन्। खाडी मुलुक, मलेसिया, कोरिया—जहाँसुकै पुगे पनि नेपाली युवाको पसिना र रगतले पूँजीवादी संसारलाई धानिरहेको छ।
युवा पलायन – राष्ट्रको पीडा
बेरोजगारीः देशमै रोजगारी छैन। सरकारले रोजगारी सिर्जना गर्ने नाममा ऋण बाँड्ने, भत्ता बाँड्ने काम गरेको छ, तर उत्पादनको आधार बनाएको छैन।
श्रमको शोषणस् विदेशिएका युवा न्यूनतम ज्यालामा आफ्नो जीवन खपाउँछन्, तर उनीहरूले पठाएको रेमिट्यान्स दलाल नेताहरूले आयात, विलासी जीवन र भ्रष्टाचारमा खर्च गर्छन्।
भविष्यहीनतास् स्वदेशमा भविष्य नदेखेर युवा पलायन हुनु राष्ट्रकै हार हो।
युवा नेतृत्व – क्रान्तिको इन्धन
तर यही असन्तोष क्रान्तिको इन्धन बन्न सक्छ। विप्लव नेतृत्वको नेकपा ले युवालाई केवल “भविष्य” होइन, “वर्तमान” को नेतृत्वमा अघि सारेको छ।
युवालाई संगठनको अग्रपंक्तिमा राख्ने।
युवालाई रोजगारी होइन, उत्पादनको जिम्मेवारी दिने।
युवालाई उपभोक्ता होइन, सिर्जनाकर्ता बनाउने।
क्रान्तिको नव अध्याय युवाको काँधमा उठ्नेछ।
३. स्वदेशी समाधानः आत्मनिर्भरताको बाटो
नेपालको विकासको नाममा अहिलेसम्म भएका सबै प्रयोगहरूले देखाइदिएको छ—विदेशी समाधानले देशलाई केवल ऋण र निर्भरता दिएको छ।
विदेशी समाधानका परिणाम
ऋणको दलदलस् विश्व बैंक, एशियाली विकास बैंक, आईएमएफ जस्ता निकायले दिएको ऋणले विकास नभई देशलाई ऋणी बनाएको छ।
एनजीओ–आश्रित विकासस् विदेशी एजेन्डामा आधारित एनजीओहरूले गाउँ–गाउँमा परनिर्भर मानसिकता फैलाएका छन्।
उपभोगवादी बजारस् विदेशी सामानले स्थानीय उत्पादन नष्ट गरेको छ।
स्वदेशी समाधानको बाटो
आत्मनिर्भर कृषिस् अन्न, तरकारी, फलफूल उत्पादनमा आत्मनिर्भरता। किसानलाई ऋण होइन, उत्पादनमा सहकार्य।
घरेलु उद्योगस् जलविद्युत, जडीबुटी, हस्तकला, पर्यटनमा आधारित उद्योग।
स्थानीय संसाधनको प्रयोगस् जमिन, पानी, वन, खानी सबै नेपाली जनताको स्वामित्वमा।
यही हो स्वदेशी समाधान—जहाँ हामी आफ्नै श्रम, आफ्नै साधन र आफ्नै बुद्धिमा भर पर्छौं।
४. वैज्ञानिक समाजवादस् नव अध्यायको दिशा
नेपालको समस्या केवल आर्थिक वा राजनीतिक होइन, संरचनात्मक समस्या हो। त्यसैले यसको समाधान पनि संरचनात्मक हुनुपर्छ।
किन वैज्ञानिक समाजवादरु
सुधारवादले असफलता भोगिसकेको छ। ७० वर्षदेखि दलहरू सुधारको नाममा जनतालाई धोका दिइरहेका छन्।
राष्ट्रवाद मात्र पर्याप्त छैन। केवल राष्ट्रवादले उत्पादन र न्याय दिन सक्दैन।
वैज्ञानिक समाजवाद मात्र विकल्प हो। माक्र्सवाद–लेनिनवाद–माओवादको मार्गदर्शनमा, नेपाली माटोको यथार्थमा आधारित समाजवाद।
🧭 वैज्ञानिक समाजवादका आधार
उत्पादनका साधन जनताको स्वामित्वमा।
राष्ट्रिय स्वाधीनताको संरक्षण।
समानता, न्याय र शोषणरहित समाजको निर्माण।
वर्गसंघर्षमार्फत नयाँ सत्ता निर्माण।
यसैले क्रान्तिको नव अध्याय . वैज्ञानिक समाजवादतर्फको यात्रा हो।
५.जेएनजे अभियानस् जागरण, नवनिर्माण, जय–जनता
विप्लव नेतृत्वको नेकपा ले क्रान्तिलाई व्यवहारिक बनाउन “जेएनजे अभियान” अघि सारेको छ।
जागरण
जनतालाई राजनीतिक चेतना दिने। दलालहरूको मुखुण्डा उघार्ने।
“दलाल लोकतन्त्र होइन, जनसत्ता चाहिन्छ।”
“संसदीय दलाल होइन, वैज्ञानिक समाजवाद चाहिन्छ।”
नवनिर्माण
संगठनात्मक, आर्थिक र सांस्कृतिक क्षेत्रमा नयाँ संरचना निर्माण गर्ने।
वैकल्पिक विद्यालय, वैकल्पिक स्वास्थ्य सेवा।
सहकारी र सामूहिक खेती।
उत्पादनमा आधारित जन–उद्योग।
जय–जनता
अन्तिम लक्ष्य—जनताको सत्ता, जनताको संविधान, जनताको उत्पादन, जनताको न्याय।
जेएनजे अभियानले क्रान्तिलाई केवल सैद्धान्तिक नभई व्यावहारिक अभ्यास बनाउँछ।
६. संगठन र जनसत्ता निर्माण
क्रान्तिको सबभन्दा ठूलो हतियार संगठन हो।
गाउँ–गाउँमा जनसत्ता निर्माण।
मजदुर, किसान, युवा, महिला, उत्पीडित समुदाय सबैलाई संगठित गर्ने।
वैकल्पिक जनसंविधान निर्माण अभियान अघि बढाउने।
जनसत्ता बिना जनताको शक्ति केवल आक्रोशमा सीमित हुन्छ। तर संगठनमा रूपान्तरण भए क्रान्ति सम्भव हुन्छ।
७.दलाल पुँजीवाद विरुद्ध निर्णायक संघर्ष
आज नेपालको मूल शत्रु दलाल पुँजीवाद हो।
दलालहरूको चरित्र
सत्ता किन्न र बेच्न तयार।
विदेशी आदेशमा निर्णय गर्न तयार।
विकासका नाममा बजेट हजम गर्न तयार।
निर्णायक संघर्ष
दलाल पुँजीवादविरुद्ध संघर्ष नगरी समाजवाद सम्भव छैन।
दलाल नेताहरूलाई बेपर्दा बनाउने।
विदेशी एजेन्डा अस्वीकार गर्ने।
जनताको उत्पादन र सत्ता स्थापना गर्ने।
८.निष्कर्षस् नयाँ युग निर्माणतर्फ
नेपालको इतिहास फेरि निर्णायक मोडमा छ।
युवा नेतृत्वस् क्रान्तिको इन्धन।
स्वदेशी समाधानस् आत्मनिर्भरताको बाटो।
जेएनजे अभियानस् संगठनात्मक अभ्यास।
वैज्ञानिक समाजवादस् अन्तिम लक्ष्य।
अब समय आएको छ—दलाल पुँजीवादलाई अन्त्य गर्ने
अब समय आएको छ—जनताको सत्ता स्थापना गर्ने
अब समय आएको छ—नयाँ युग निर्माण गर्ने
क्रान्तिमा लाग्ने , दलाल पुँजीवाद अन्त्य गर्ने र वैज्ञानिक समाजवाद स्थापना गर्ने विशेष जोडका साथ लाग्नुपर्ने अवस्था सिर्जना भएको बुलेट सी को भनाई रहेको छ ।
